Met z’n allen naar nieuwe huis Amanda en naar Melissa en on the Road again.

Zondagochtend gingen we koffie drinken bij Amanda in Fergus. Haar huis was eindelijk bijna klaar en vlak voor haar vakantie naar Holland is ze verhuisd. Nou ze heeft het goed voor elkaar hoor. Het was prachtig. Mike had tante Adrie ook opgehaald zodat ze ook de vorderingen bij Amanda kon zien. We hebben lekker koffie gedronken en appelfritters gegeten die we de vorige dag op de St. Jacobsmarkt hadden gekocht. Ik heb mijn moeder nog even gefacetimed voordat het tijdverschil roet in het eten zou gooien. Amanda ging die avond de nachtdienst in . Ze werkt als verpleegster op de kraamafdeling van het Ziekenhuis in Guelph, dus moest ze nog even slapen. Wij gingen door naar Drayton waar Melissa woont. Haar man Brett was nog steeds bezig bij zijn cottage en zou nog wel komen. Zij wonen ook prachtig maar omdat het huis niet zo geschikt was voor een jong gezin wordt er een paar huizen verder in de straat een spiksplinternieuw huis gebouwd. We wisten niet wat we zagen, het lijkt wel een  landhuis. De bouwer garandeert dat het 1 november a.s. wordt opgeleverd maar ik kan dat haast niet geloven. De hele basement moet nog gedaan worden maar ja het is Canada hè en daar zijn de aannemers heel wat betrouwbaarder dan in Nederland. Gelukkig geen Bouwersmannen hé Jasper? Het voordeel is dat ze in dit geval maar aan 1 huis tegelijk werken.  Ondertussen sliep onze kleine Nora als een roosje onder tante Adrie’s supervisie. Toen Mike de hamburgers op de BBQ had gelegd werd Nora wakker en was weer heel tevreden . We hebben heerlijk gegeten maar nog steeds was Brett niet gearriveerd . Helaas konden we niet langer wachten anders werd het te laat voor tante Adrie want het was al een hele lange dag voor haar. Dus we moeten constateren: Brett the Vet, we never met 😜Daarna tante Adrie naar huis gebracht en wij zijn nog even naar de Wallmarkt geweest om wat proviand in te slaan voor onze trip. 
 

En toen was het al weer maandag , dus gaan we aan onze 14 daagse  trip beginnen . Koelbox gevuld, koffers gepakt en ingeladen en nog even 2 koffie to go meegekregen van Sharon en op weg naar Midland, onze eerste stop. Onze eigen Tom Tom had het begeven en de burner telefoon houden we achter de hand maar we hebben van Mike een goed werkend systeem geleend dus vinden we probleemloos de route via prachtige landschappen en vermijden we de snelwegen. De bomen beginnen overal al geel en rood te kleuren. We zouden wel overal willen stoppen maar helaas zijn er nauwelijks restarea’s dus rijden we door totdat we in een dorpje komen waar een grote parkeerplaats met picknick gelegenheid is. Daar hebben we onze lunch gegeten en zijn toen de enige winkelstraat op en neer gewandeld. Er was een thriftshop waar alles een dollar kostte en daar hebben we een half uurtje doorgebracht. Het dorpje heette Stayner, maar werd vroeger Nottawasaga Station genoemd. Je kon ook nog stukken van de oude spoorlijn zien. 
In de thriftshop ontmoetten we nog een oudere dame die ons vertelde dat ze zo blij was dat ze daar woonde, het leven was goed zei ze. Haar overleden man kwam uit Amerika maar daar wilde ze niet wonen, veel te veel narigheid daar zei ze. Altijd leuk die ontmoetingen met allerlei verschillende mensen. De eigenaar van de zaak was ook een apart geval. Hij moedigde ons aan met een winkelwagentje te winkelen in een zaak waar je je kont niet kon keren. Gelukkig had hij er maar 2😂 Na een uurtje in Stayner gingen we weer verder om om precies 15.00 uur in de Midland Inn te arriveren. Na ons daar geïnstalleerd te hebben zijn we weer in de auto gestapt om naar het centrum te rijden en naar de Midland Harbor. Bij de haven de auto neer gezet en toen wat gaan wandelen. Het was nog steeds lekker weer. We hebben wat foto’s gemaakt en zijn toen op zoek gegaan naar een restaurant. Alles was dicht op maandag dus …. Bij een afhaalpunt een lekkere pizza uitgezocht. Daarna de auto opgehaald en terug naar het motel gereden. Om 19.00 uur zaten we aan de pizza. Hij was heerlijk. Nu werkt gelukkig reislogger weer, gisteren kreeg ik geen verbinding. Als ik de foto’s er nu ook nog op krijg ben ik blij. Morgen, is het onze Judith haar verjaardag en gaan we op weg naar Huntsville en het Algonquin park. Alvast gefeliciteerd Juudje💋