Op weg naar Montreal en ons verblijf daar

Gisterenochtend  vertrokken wij op ons gemak richting Montreal. Aangezien de koffiemaker niet meer werkte moesten we natuurlijk eerst een Tim Horton vinden voor onze broodnodige koffie en applefritter waar we inmiddels ook verslaafd aan zijn. Pas toen we bijna de stad uit waren kwamen we er één tegen. We moesten alles meenemen in de auto omdat er geen zitgelegenheid was maar dat gaf niet want de koffie was nog te heet.  De weg die we namen was mooi langs de Ottawa river en al gauw kwamen we een leuk plaatsje tegen: Cumberland. We stopten bij een veldje waar nog een grote partytent  stond die ze zaterdag hadden neergezet voor de Harvest Market. Op het bankje dat daar speciaal voor ons stond hebben we onze koffiepauze genomen. Toen we er even zaten kwam er een buurvrouw van verderop allerlei stro-poppen neerzetten in de plantenbakken. De komende weken werd het dorp versierd met allerlei dingen voor de herfst en zij was daar alvast mee begonnen. We raakten aan de praat en ze vertelde ons van de Old Montreal road die we moesten nemen om bij het Heritage Village Museum te komen. Je kon daar ook heerlijk wandelen , dus besloten we haar raad op te volgen . Nou het was zeker de moeite waard. Volgens mij was alles gesloten op maandag maar via de wandeling konden we gewoon overal naar toe. Een hele boel oude werktuigen en dorpshuisjes van vroeger met een kerk, een school, een winkel en een station . Na een uurtje hadden we het wel gezien en zijn we verder gegaan op die weg die uiteindelijk weer terecht kwam op de weg langs de rivier. Maar toen…. File ! Ze moesten verkeer van een driesprong leiden over nog maar 1 beschikbare baan en dat duurde zo verschrikkelijk lang. 3 kwartier kostte ons dat maar daarna konden we door al leek het wel of ze naarmate we dichter bij Montreal kwamen overal aan de weg bezig waren. Elke keer kwam er weer een Detour. We moesten op een moment zo erg plassen dat we bij de eerste de beste ( natuurlijk) Tim Horton de auto hebben geparkeerd . Wat een opluchting en die koffie ging er ook wel in. Om 17.00 uur arriveerden we bij ons hotel met de mooie naam Ruby Foo. Gauw ingecheckt en toen relaxen. Rond een uur of 7 PM zijn we een Angusburger met bacon en kaas gaan eten bij Harvey’s dat 10 minuten lopen is van ons hotel. Ik had toen geen zin meer om mijn blog bij te werken dus schrijf ik het nu gelijk met onze belevenissen van vandaag in Montreal.

Het is dinsdagochtend en ik kon wat moeilijk opstarten doordat ik pas laat in slaap was gevallen. 
we ontbeten op de kamer met een cracker met jam en een yoghurtje en een kopje thee. Daarna op weg naar de metro. We kochten daar ieder een dagkaart zodat we onbeperkt konden reizen. We hadden besloten een bustour te gaan maken van 2 uur zodat we op die manier zoveel mogelijk van de bezienswaardigheden zouden zien dus gingen we naar het tourist information centre en het opstap punt van de Greyline. We konden gelijk instappen. We troffen wel de oudste dubbeldekker die er rondreed in Montréal en als je dan ook nog de wegen ziet in centrum Montréal dan kun je je wel voorstellen dat het geen pleziertochtje was voor Henk die nog steeds tobt met z’n rug. Maar goed we hebben alle belangrijke dingen gezien maar niet aan hop on hop of gedaan. We waren eerst van plan geweest om naar het uitzichtpunt op Mont Royal te lopen maar zijn blij dat wij daar van af hebben gezien want we hebben het heel goed kunnen zien toen we er met de bus aankwamen , mooi maar niet echt spectaculair. Montréal is een eiland en er leven meer dan 2 miljoen mensen. Het verkeer is afschuwelijk druk mede door alle wegwerkzaamheden en wegomleggingen. Dat hebben we tijdens de tour ook gemerkt. Volgens onze tourgids komt dat ook door de burgemeester Valerie Plante, zij is een voorstander van overal fietspaden aanleggen ten koste van alles en zoveel mogelijk alles elektrisch . Nou ben benieuwd hoe ze dat wil gaan realiseren. Ook in Montréal zijn nog maar weinig laadpalen en als je de hoeveelheid auto’s ziet die alleen al in de stad rijden is dat een utopie denk ik. Van onze gids mocht ze meteen weg, die Valerie Plante en haar partij. Wat ook opvalt in Montréal is dat er een snelweg onder de stad doorrijdt . Op Een gegeven moment konden we dat goed zien vanuit de bus. Maar goed we hebben de enorme gebouwen bewonderd van het Paleis van justitie tot het gebouw van de Olympische spelen van Montréal  en het stadion van de spelen van 1976 dat maar liefst 350 miljoen dollar zou gaan kosten. Uiteindelijk was het uitschuifbare dak pas na de spelen klaar .Na afloop van de tour zijn we koffie gaan drinken met een snack om daarna naar de Ring te lopen, die hadden we ook vanuit de bus gezien. Het is een sculptuur en bevindt zich aan de Place Ville Marie. De ontwerper was ene Claude Cormier. Hij staat er sinds Juni vorig jaar, weegt 23.000 kilogram , doorsnede 30 meter en kostte meer dan 5 miljoen Canadese dollars. Nou leukt dat ding die saaie kantoorgebouwen wel wat op maar ze hadden beter wat aan het daklozenprobleem kunnen doen met al dat geld want ook hier in Montréal zie je die stakkers overal. Toch nog even wat foto’s gemaakt en omdat ik ook nog wat van de oude stad wilde zien zijn we nog even met de metro gegaan. Henk z’n kaart werkte niet, dus ik stond al binnen en hij buiten. Gelukkig hielp een man die door het speciale hekje ging hem , ik denk ingang voor invaliden, en kon hij toch naar binnen. Een paar haltes met metro en toen stonden we vlak voor de Notre Dame van Montréal. Er stond een rij mensen om naar binnen te gaan maar eigenlijk waren wij het zat en besloten na wat foto’s gemaakt te hebben terug te gaan naar ons hotel. Ook hier stond de helft van de kerk in de steigers. Nu werkte Henk z’n kaart gelukkig wel en waren we rond 18.00 uur weer bij Ruby Foo, ons hotel. Het hotel is van Chinezen en dat merk je aan veel dingen, o.a. het aantal Chinezen dat er logeert, de kamers met een schuifwand als verduistering, het behang en als hoogtepunt de lage w.c. pot. Elke keer als je er op wilt gaan zitten schiet je naar beneden😜. Maar goed verder is alles super de luxe en de bedden liggen heerlijk. Dus… ga ik er dan ook gauw in liggen want morgen hebben we weer een lange reisdag naar Cananoque. We hebben vanavond besloten dat we na 2 nachten Cananoque terug gaan rijden naar Guelph , naar Mike en Sharon. We raken aardig vermoeid van al die indrukken en willen voordat we volgende week weer terugvliegen naar Nederland toch nog wat relaxen. En dat kan bv in het heerlijke bubbelbad buiten van onze familie. We slaan Toronto dus over deze keer, die stad hebben we tenslotte 8 jaar geleden al bezocht.