Op weg naar Pembroke

Het is vandaag al weer vrijdag , nog ruim een week te gaan. Tijdens de rit , weer door Algonquin langs vurige net brandende bomen, evalueerden we ons verblijf bij Astrid en Peter. We waren het er eigenlijk over eens dat we blij zijn dat we maar 1 b+b geboekt hebben tijdens onze vakantie. We vinden we het heus niet erg om soms te gelijk met andere gasten te ontbijten maar om dat nu iedere morgen te hebben gaat te ver, vooral omdat deze gastvrouw zich behoorlijk laat horen en de discussies niet uit de weg gaat. Als je Bed en Breakfast van omroep Max kijkt laat de gastvrouw/heer na het opdienen van het ontbijt de gasten rustig van het ontbijt genieten. Nou daar moet Astrid nog maar een paar afleveringen van gaan bekijken want ze kijkt ons het eten van het bord, blijft op 1 1/2 meter afstand en komt niet meer van die plek af. Verder had ze een stem als een scheepshoorn dus onze oren tuuten nu nog. De Oostenrijkers van gisteren waren rustige bescheiden mensen maar de Hollanders van vanmorgen en dan vooral de man, Kees, waren vanaf moment één aan het woord met als onderwerp de politiek en alles wat daar bij komt in Nederland, dus slecht gaat. Maar goed daar hebben we ook weer van geleerd….. voor ons geen bed en breakfast meer.Dan maar een keer geen quiche of i.d. Maar gewoon ons eigen yoghurtje en crackertje met jam in de motelkamer . Maar goed , we waren op weg naar Pembroke en de rit zou zo’n 3 uurtjes duren plus wat tijd voor pauzes. De eerste pauze stopten we net voor het Alconquinpark op een rustplek met picknicktafels en 2 dixies . Daar hebben we onze koffie opgedronken met de laatste kaneelmuffin van Astrid, die was lekker moeten we toch toegeven. De restarea lag langs de rivier de Oxtongue, een prachtig plekje. Om 1 uur zijn we nog een keer gestopt om een broodje te eten. Inmiddels was het wel wat donkerder geworden , het zou toch niet gaan regenen? Maar nee hoor toen we bij de Travelers Inn in Pembroke waren aangekomen scheen de zon weer en werd het zelfs warm. Dit motel ligt overal vlak bij, naar de grote mall konden we lopen, maar de kamer is wat aan de kleine kant en het bed ook maar dat is voor 1 nacht wel gezellig. We werden welkom geheten door onze buurman Steve die omdat hij een kettingroker bleek te zijn veroordeeld is tot een leven buiten zijn motelkamer want binnen roken is ten strengste verboden. Hij hield ons behoorlijk lang aan de praat maar we konden uiteindelijk ontsnappen naar de mall. Even rondgekeken, wat boodschapjes voor het ontbijt gehaald en toen bij Subway gegeten. Morgen op Henk z’n verjaardag zoeken we wel een restaurantje op al had Henk ook wel zin in Mac Donalds zei hij😜nou wie weet wat Ottawa brengt! Toen we terug kwamen zat Steve nog steeds buiten maar had hij gelukkig een ander slachtoffer, 2 deuren verderop , gevonden. Deze man moest ook buiten blijven dus dat schept een band 😂