Van the Haight San Francisco naar Santa Cruz

Weer heerlijk geslapen en na een stevig ontbijt op weg. Vandaag hadden we San Francisco op het programma en wel onze favoriete buurt the Haight/Ashbury .Daar gebeurde het allemaal in de sixties en seventies. Alle bekende artiesten uit die tijd woonden of kwamen daar regelmatig zoals Janis Joplin en Jimi Hendrix , Grace Slick en Jefferson Airplane. De zomer van 1967 werd dan ook de summer of love genoemd. Duizenden hippies trokken die zomer naar het Golden gate park waar vele bands optraden zoals bv  Jerry Garcia en de Grateful Dead. Deze bandleden woonden samen in een huis aan Ashbury Street 710. Henk en ik zijn jaren geleden tijdens een tour in dat huis geweest.  Maar goed om eerlijk te zijn bevindt Henk z’n favoriete Record Store Amoeba  zich daar en ik ben dol op al de vintage shops . Toch is de buurt daar aardig aan het verpauperen. Heel veel van die vroegere hippies zijn allang weggetrokken maar helaas is daar een ander soort publiek voor teruggekomen. Overal liggen en hangen drugsverslaafden, veelal met honden en zeer tot mijn afgrijzen ook een klein kind van een jaar of 2. Hoe kunnen ze zo leven en mijn hart gaat uit naar dat kleintje. Geen politie te zien daar anders had ik er wat van tegen ze gezegd. 
Gelukkig was het prachtig weer en verdienden ze wat met gitaar spelen, zingen en natuurlijk bedelen. 
Wij gingen als van ouds koffie drinken bij Coffee to the People, iedereen is daar welkom , de prijzen zijn nog redelijk en je kijkt je ogen uit. Daarna gingen we elk ons weegs en zouden elkaar weer na ruim 2 uur ontmoeten bij Amoeba. Ik ben foto’s gaan maken en wat winkels in geweest dus die 2 uur waren zo om. Maar wat is het vermoeiend dat slenteren. Al met al liepen we wel 8 km en dat was te merken toen we in een eettentje wat hadden gegeten. Allebei hadden we het weer in onze rug toen we op wilden staan. Maar je moet er wat voor over hebben als je leuke dingen wilt doen. Het verkeer in San Francisco viel mee en we waren in ruim een uur weer in Bellmont.  
s’ Avonds een oude film gekeken met Robert de Niro in de hoofdrol op Netflix en wederom lekker geslapen. 
 

Vandaag stond Santa Cruz op de agenda , maar eerst naar een echte diner voor ontbijt in Half Moon bay met de naam Joe’s. Nou er was daar geen Joe te bekennen, het lijkt wel op heel Mexico in California woont want overal waar je komt werken Mexicanen. Niks op aan te merken trouwens. Het eten was heerlijk en ze waren daar super aardig. De rit naar Santa Cruz was prachtig langs de kustweg 1. Al werd het met de minuut mistiger. Onderweg zijn we gestopt voor het mooie uitzicht, zagen we ook nog pelikanen maar die wilden niet op de foto . Helaas nog steeds geen zon te zien.Maar gelukkig tegen de tijd dat we in Santa Cruz aankwamen scheen de zon volop en was het zelfs warm. Wat was het druk daar, logisch want het is zaterdag en dan is de Boardwalk daar open, een grote kermis met allerlei attracties. We konden dus nergens in de buurt parkeren. Toch na een stukje teruggereden te zijn in een brede straat vonden we een ruime parkeerplaats. Vlak voor een mooi huis waar de eigenaresse net naar buiten kwam. Een hele aardige vrouw die Karen heette . We hebben even gezellig staan praten, haar wat Nederlandse ( nette) woorden geleerd ! Ze beloofde een oogje op de auto te houden! Het bleek maar een klein eindje lopen te zijn naar de pier.  Aan het eind van de pier werden we net als 23 jaar terug verwelkomd  door het blaffen van de zeeleeuwen . Honderden zitten er. Lastig om foto’s te maken want voor je het weet ligt je telefoon in het water.
Karen had ons al verteld dat er veel veranderd was in de afgelopen jaren en dat bleek ook zo te zijn maar…. de attracties op de boardwalk waren nog hetzelfde. Voor kinderen een Eldorado . Wij waren er 23 jaar geleden met die van ons en ik zie ze nog in de achtbaan gaan en in de gondels. Er wordt heel veel gebouwd daar en voor de gewone man niet te betalen.

Ook in Santa Cruz was het publiek voornamelijk Mexicaans. Hele gezinnen op het  strand en op de kermis, allemaal aan het eten en drinken. Wat ook anders was waren de vele Beachvollybalveldjes die verhuurd werden. Een super leuk gezicht al die fanatieke sporters op het strand. Op de terugweg werden we ingehaald door een echte stoomtrein die door de enorme drukte op de weg elke keer moest wachten op de op de rails staande auto’s. 
Onze auto stond er nog keurig maar Karen zagen we niet meer. Op de terugweg haperde onze Tom Tom en reden we ineens op een onbekende route. Gelukkig herpakte Tom zich weer en gingen we de juiste richting op. We hebben er wel 2 uur over gedaan om thuis te komen maar dat kwam door de drukte op de weg . De afslag naar Belmont was afgezet. Er was net een motorongeluk gebeurd. Zag er niet best uit. Bij de volgende afrit weer terug naar de 101 en zo kwamen we toch weer thuis .De parkeerplek voor de deur was bezet maar soepeltjes heeft Henk de auto in de parkeergarage gezet. Blijft ie nog lekker koel voor morgen want dan willen we weer naar San Francisco. We hadden al een fietstour geboekt maar die moesten we helaas weer afzeggen . Te riskant met die steeds maar terugkerende rugklachten….. en anders waren we het geld kwijt . Nu denken we erover om een boottocht in de baai te gaan maken. Nou eerst maar even kijken hoe we ons morgen voelen.